Iedereen krijgt in het leven te maken met uitdagingen. De vraag is, hoe ga je ermee om? In mijn verhaal delen we inspirerende verhalen.
Anne Meessen (19) krijgt van jongs af aan met Jeugdzorg te maken en wordt op haar 14e verliefd op een loverboy. Ze blowt veel om haar pijn te verdoven en loopt regelmatig weg van huis. Nu heeft ze een lieve vriend, volgt een opleiding in de zorg en wil ze andere jongeren inspireren. ‘Het maakt niet uit waar je vandaan komt, je mag altijd trots zijn op jezelf.’
Jeugdzorg
Ongeveer tien procent van de jongeren tot 23 jaar krijgt in Nederland te maken met Jeugdzorg, dit zijn rond de 450 duizend jongeren. Dat blijkt uit cijfers van het Nederlands Jeugdinstituut (NJI)*. Anne vertelt dat ze altijd al een gevoelig meisje is geweest: ‘Ik ben te vroeg geboren en was altijd al erg gevoelig voor geluid. Daarnaast kreeg ik rond mijn negende moeite met het aantrekken van kleding, dat voelde heel naar op mijn huid.’ Haar ouders schakelden hulp in en sinds haar dertiende woonde Anne afwisselend thuis en in woongroepen omdat het thuis moeilijk was. Anne: ‘Dit was wel een zware tijd. Ik liep vaak weg van de groep en soms wisten ze niet wat ze met me aan moesten. Ook werd ik toen verliefd op een jongen die een loverboy bleek te zijn.’
Loverboys
Anne is volgens het Rode Kruis* één van de 1.300 meisjes van middelbare schoolleeftijd dat per jaar in Nederland slachtoffer wordt van loverboys. Dit zijn gemiddeld 2 leerlingen per middelbare school. Een loverboy is een mensenhandelaar die gebruik maakt van chantage en manipulatie. In veel gevallen vindt er misbruik plaats dat zich vaak uit in ongewenste prostitutie. Volgens het NJI durven meisjes uit angst en schaamte geen aangifte te doen.
‘Ik werd niet gerespecteerd en ben meerdere malen bedreigd en gedrogeerd door verschillende jongens’, vertel Anne verder. Dit was een heftige periode voor haar en ze is hard bezig om deze gebeurtenissen een plekje te geven. Ze vindt ook dat ze ervan moet leren: ‘Ik heb zelf die jongens uitgekozen, ik kickte daarop.’
Woongroepen
De afgelopen jaren heeft Anne in verschillende woongroepen van Jeugdzorg gezeten, zowel open als gesloten. ‘Ik vond dit een lastige tijd, helemaal toen ik op een gesloten groep zat. Ik kende daar niemand, zat in een onbekende omgeving en veel jongeren hadden heftige problemen.’ Anne was aan de andere kant ook blij dat ze door Jeugdzorg werd geholpen, omdat ze los wilde komen van de loverboys. ‘Ik ben nog meerdere keren bedreigd door jongens uit mijn verleden, waardoor ik ook vaak van plek moest veranderen om veilig te blijven. Eén keer stond er opeens een jongen uit mijn verleden met een pistool op mij gericht in de groep. Daar ben ik enorm van geschrokken maar gelukkig was ik niet alleen.’
'Ik wil me hard maken voor andere jongeren'
Sinds een jaar gaat het beter met Anne en is ze in de weekenden en vakanties thuis bij haar ouders. Het gezin wordt nu extra ondersteund door twee gezinsvoogden. Ze hoopt dat ze binnenkort naar een andere woning kan gaan met meer zelfstandigheid. Ze volgt een opleiding in de zorg en wil daar verder in groeien. ‘Dat vind ik erg leuk en interessant, dus ik wil me graag verder in ontwikkelen.’ Ze heeft nu een fijne vriend, die haar goed behandelt en met wie ze hoopt te gaan samenwonen. ‘Ik ben heel gelukkig met hem. Hij steunt me in de aanklachten die nog lopen tegen de loverboys met wie ik te maken heb gehad.’
Daarnaast maakt Anne zich hard voor andere jongeren, zodat de Jeugdzorg verder kan verbeteren. ‘Ik zit in de Jongerenraad en praat met wethouders over hoe de woongroepen beter kunnen. Hiervoor wil ik mij blijven inzetten, zodat elke jongere de passende hulp met de juiste begeleiding krijgt.’
Tips voor jongeren
‘Geef niet op en probeer iemand die er voor wil je zijn, ook al is het maar kort, te vertrouwen en je open te stellen. Dat geeft je snel een veilig gevoel. En probeer mee te werken, want de begeleiders hebben echt het beste met je voor’, vertelt Anne als ik haar vraag naar tips voor andere jongeren. ‘Ik vond het soms moeilijk me open te stellen en mee te werken als ik weer op een nieuwe groep kwam. Maar ik kwam er snel achter dat meewerken altijd beter is, omdat je anders jezelf nog het meest tegenwerkt.’ Ze vindt het ook belangrijk dat er plezier gemaakt wordt op de woongroep: ‘Je mag het gezellig hebben met andere jongeren op een groep en met de begeleiding. Probeer er het beste van te maken, ondanks de moeilijkheden die er spelen.’
Anne leerde veel de afgelopen jaren. Ondanks dat het heftig was, kijkt ze er tevreden op terug: ‘Ik zou niks willen veranderen in mijn leven. Alleen van mijn drugsgebruik heb ik spijt. Dat nooit meer! Maar verder ben ik hartstikke gelukkig en heb ik zin in de toekomst.’
Dit interview maakt deel uit van een reeks van drie gesprekken met verschillende jongeren die hun ervaringen delen over Jeugdzorg. Naast Anne, heb ik ook kennis mogen maken met Trinity en Mitchell. Deze jongeren wonen tijdelijk niet thuis, maar in een woongroep van een jeugdinstelling. Dit kan verschillende redenen hebben: gedrags- of ontwikkelingsproblemen, het wegvallen van een ouder of om de veiligheid binnen het gezin te waarborgen. In een woongroep krijgen de jongeren ondersteuning in hun dagelijkse bezigheden zoals naar school gaan, persoonlijke verzorging en leren omgaan met anderen. Er zijn verschillende soorten woongroepen (open, besloten en gesloten) die variëren in hoeveel vrijheid je krijgt.
Ik had het genoegen om kennis te maken met drie jongeren van zo’n woongroep met ieder hun eigen verhaal. Hierdoor kreeg ik een inkijkje in hun leven en hoe hun ervaring is met Jeugdzorg.
Het is indrukwekkend hoe veerkrachtig en positief de jongeren in het leven staan, ondanks dat ze veel hebben meegemaakt.
Met hun verhalen hopen ze een inspiratie te zijn voor anderen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten.
