Iedereen krijgt in het leven te maken met uitdagingen. De vraag is, hoe ga je er mee om? In mijn verhaal delen we inspirerende verhalen.
Loekie is getrouwd en heeft 3 volwassen kinderen. Sinds 2005 vangt ze samen met haar gezin pleegkinderen op, waaronder Maryam van 12 jaar.
Foto door Masha Bakker
Loekie: ‘Ik wilde altijd al een groot gezin. Die kinderen hoefden niet allemaal van mezelf te zijn, want er zijn genoeg kinderen die een goed thuis kunnen gebruiken. Wij zijn daarom in 2005 gestart met kortdurende pleegzorg voor één kind. Gaandeweg kwam daar weekend- en vakantieopvang voor andere kinderen bij en waren er steeds tijdens verschillende periodes meerdere kinderen bij ons. Momenteel wonen er vijf pleegkinderen bij ons. Ze houden zoveel mogelijk contact met hun biologische ouders. Voor sommigen is dat twee keer per jaar op een kantoor van de pleegzorgbegeleiding, onder toezicht. Anderen, zoals Maryam, zijn af en toe een weekend bij hun ouder(s) en bellen tussendoor. Als de thuissituatie beter wordt, werken we toe naar het weer naar huis gaan. Als het kind dat ook wil. Helaas is het vaak heel moeilijk om te zien of een kind ook echt terug naar huis wil. Ondanks alles zijn kinderen zo ontzettend loyaal naar hun ouders. Sommige kinderen blijven hier jaren, eentje heeft zelfs bijna acht jaar bij ons gewoond. Samen met onze eigen kinderen dragen we allemaal iets bij aan de zorg. De pleegkinderen zijn hier altijd, behalve één weekend per maand: dan gaan ze ergens anders heen en hebben wij “vrij”. Naast ons huis bieden we de kinderen ook ons hart. We willen ze goed in de wereld zetten, ze helpen een goede ontwikkeling door te maken en leren omgaan met een verstoord vertrouwen.'
'NAAST ONS HUIS BIEDEN WE DE KINDEREN OOK ONS HART'
Foto door Masha Bakker
'Onze pleegkinderen hebben allemaal een behoorlijke rugzak waar ze niet om gevraagd hebben en die vaak gevolgen heeft voor hun gedrag. Dat maakt hun leven soms extra ingewikkeld. Wij helpen ze daarmee om te gaan. Sommige kinderen kunnen door alles wat ze hebben meegemaakt bijvoorbeeld erg agressief worden. Opnieuw leren vertrouwen kost veel tijd. Ondanks jarenlange ervaring, duurt het voor ons ook even voor we iemands gebruiksaanwijzing begrijpen. Het is fijn als we contact hebben met het hele netwerk rondom een kind, al is dat ook meteen een van de lastigste aspecten als je zorgt voor een kind van een ander omdat het (tijdelijk) niet thuis kan wonen. Alle kinderen hier hebben verschillende hulpverleners gehad of hebben die nog steeds. Wij proberen alle lijntjes kort te houden, zodat iedereen op de hoogte blijft van wat er allemaal gebeurt: hoe het op school gaat, wat er besproken wordt bij hulpverleners en wat er allemaal al ooit gedaan is aan therapie of is onderzocht. Ook het contact met de ouders stimuleren we, al ligt dat vaak lastig. Het geeft een kind wel meer rust als ouders accepteren dat hun kind bij pleegouders woont. Voor de kinderen hier is het fijn dat ze zien dat ze niet de enigen zijn. Al kan het soms ook confronterend zijn, omdat het ene kind zijn mama bijvoorbeeld vaker ziet dan de ander. Er is hier altijd wel iemand en er gebeurt altijd wel wat hier op de boerderij. We leren allemaal van elkaar.’
Foto door Masha Bakker
Maryam: ‘Ik was acht jaar toen ik hier samen met mijn broertje kwam wonen. Dat is nu ruim drie jaar geleden. Ik vond het wel spannend, maar het wende ook snel. Het is fijn dat ik hier samen met mijn broertje ben. Wat ik meteen fijn vond, is dat er hier lekker veel ruimte is. Ik kan buiten spelen en er is altijd wel iemand om even bij te gaan zitten. Als ik alleen wil zijn, omdat ik bijvoorbeeld boos ben, kan ik zelfs even lekker gaan schreeuwen in een weiland. Ik heb hier geleerd hoe ik met dieren om moet gaan en weet daardoor ook beter hoe ik met mensen om moet gaan. We zijn hier met veel en daardoor gebeurt er ook veel. Af en toe wordt er iemand boos, maar ik weet nu dat dat heel normaal is en hoe ik daarop kan reageren. Ik leer hoe het is om mee te draaien in een gezin en help regelmatig met koken. Maar er zijn ook minder leuke dingen. Ik vind sommige regels wel streng. Zo vind ik een half uur schermtijd wel heel weinig. Ook hebben we verplichte “kamertijd”, waarin we een half uurtje rusttijd hebben op onze eigen kamer. Soms heb ik daar echt helemaal geen zin in. Dat hier meer kinderen zijn, vind ik wel gezellig, maar ik heb niet per se een speciale band met de anderen. Ik heb mijn eigen vrienden en vriendinnen op school en op mijn sportclub. Mijn moeder zie ik twee tot drie keer per maand en ik bel haar iedere week. Het is fijn dat ik af en toe contact heb met mijn familie, maar ik ben blij dat er plekken als hier zijn om te wonen.’
In Nederland zijn per jaar 3.500 nieuwe pleegouders nodig. Lijkt het je interessant om pleegouder te worden? Het is belangrijk om je goed in te lezen. Op pleegzorg.nl vind je meer informatie.
