In 2020 heeft dr. Mayke Janssens van de faculteit Psychologie van de Open Universiteit onderzoek gedaan naar het effect van huisdieren op de algemene gezondheid van hun eigenaren. Hieruit blijkt dat alleen al de aanwezigheid van hun huisdier ervoor zorgt dat baasjes minder negatieve gevoelens ervaren.
In de rubriek Baas & Beest delen we inspirerende en bijzondere verhalen van mensen waarbij dieren een belangrijke rol hebben gespeeld in hun leven. Dit keer het verhaal van Elize IJzenbrandt (33) . Haar katje Boef was er niet alleen voor haarzelf in een moeilijke periode, maar ook voor haar omgeving.
Elize heeft een heel speciale band met haar kat Boef. Toen ze haar eerste huis had twijfelde ze of ze een kat zou nemen. ‘Mijn ouders waren erop tegen, maar ik deed het toch.’ Dit bleek de juiste zet. Ze nam Boef regelmatig in een mandje mee naar haar ouders. Totdat haar vader ernstig ziek bleek te zijn. Hij zou niet lang meer te leven hebben. Katje Boef bleek voor iedereen een grote steun. Elize nam hem mee naar haar ouders en uiteindelijk ook vaak naar het hospice waar haar vader zijn laatste twaalf weken doorbracht. ‘Ook daar was de kat voor veel mensen een lichtpunt. Ik had hem aan een lijn leren lopen. Hij ging op schoot zitten en aan tafel. Heel netjes en lief.’
Boef kwam aanlopen met zijn grote Koekiemonster knuffel, over de foto’s heen, naar mij en liet hem plots los op mij om me te troosten
Toen het in het hospice slechter ging met haar vader heeft Elize meerdere avonden met Boef slapend op schoot naast hem gezeten. Soms sliep Boef op de dekens van haar vader, bij het voeteneind. Het zachte gespin van het katje gaf een rust in spannende tijden. Voor haar moeder, maar vooral ook voor haarzelf. ‘Als ik thuiskwam en mijn vriend was nog aan het werk, deed ik mijn verhaal wel eens bij de kat of liet ik de tranen stromen. Ook mijn moeder ging ter afleiding wel eens met de kat knuffelen.’
In het hospice woonden vier mensen, waarmee ze met drie onderling contact hadden en een goede band hadden opgebouwd, ook met de families. De meeste medewerkers van het hospice vonden het leuk dat Elize haar kitten meenam aan een lijntje. De bewoners vonden het geweldig. Eén van de bewoners en zijn vrouw waren van huis uit katten gewend. Samen genoten zij van de momenten met Boef. Een andere man kon niet goed praten door zijn hersentumor, maar zodra Boef er was verscheen een grote glimlach op zijn gezicht.
Soms maakte Elize een wandeling door de tuin van het hospice en dan bleef deze man staan kijken. Hij had thuis ook een kat zitten, en moest daarom soms huilen. ‘Ook is er een foto waarop Boef op de ene stoel zit en hij op de andere. Het lijkt net een vergadering.’ Hij kon nauwelijks nog praten, maar genoot zichtbaar.
Vader Wim met Boef in het hospice
Elizes vader lag bijna twaalf weken in het hospice. Op 25 oktober 2022 overleed hij. Net na zijn overlijden was ze tijdens het uitzoeken van oude foto’s voor de uitvaart even gepauzeerd. Ze lag moe en huilend op de bank, maar werd aangenaam verrast door haar jonge huisgenootje. ‘Boef kwam aanlopen met zijn grote Koekiemonster knuffel, over de foto’s heen, naar mij toe en legde hem prompt op mijn buik. Alsof hij het aanvoelde, dat was een heel emotioneel moment.’
Boef voelde zich erg thuis in het hospice en was onwijs braaf, terwijl hij nog maar een kitten van een paar maanden oud was. Hij was nog niet volledig opgevoed of volgroeid, maar al erg bijdehand en geduldig voor een piepjong katje. Achteraf hebben Elize en haar vriend Marnix niet zo onbezonnen van zijn kitten-tijd kunnen genieten. Anderzijds hebben ze wel veel van zijn liefde en gezelligheid kunnen delen met anderen. Inmiddels hebben ze een tweede kitten, maar voelt de band tussen Elize en Boef nog steeds heel uniek. Ze heeft Boef later nog eens meegenomen naar een lokaal bejaardentehuis om kattenliefhebbers met hem te laten knuffelen. 'Het lijkt mij mooi als meerdere hospices of verzorgingstehuizen zoiets zouden doen en tevens heel goed voor de mensen daar. Het was in onze beleving een welkome steun, zo ook bij de andere bewoners.' Boef zorgde voor een fijne afleiding en positiviteit voor zowel bewoners, bezoekers als medewerkers. 'Als mensen in de laatste fase van hun leven zitten, kost alles energie, zijn veel dingen niet meer aangenaam en is praten soms lastig. Dan brengt zo'n dier toch een rustgevende energie en warmte met zich mee.'
Heb jij, net als Elize, ook een inspirerend verhaal over jou en je huisdier? En wil je dat graag delen met ons? Mail dan je verhaal naar contentclub@gz-plein.nl
